فیزیوتراپی مچ دست در درمان سندرم تونل کارپال
سندرم تونل کارپال (CTS) نوعی بیماری شایع است که مهم ترین مشخصه آن درد مچ دست و کاهش قدرت آن است.
سندرم تونل کارپال، یک بیماری مرتبط با شغل است و اغلب در افرادی رخ می دهد که مچ دستشان به مدت طولانی در وضعیت نامناسب قرار می گیرد.
قرار گرفتن در وضعیت نامناسب منجر به بروز سندرم تونل کارپال می شود.
حرکات تکراری مچ دست مهم ترین و رایج ترین علت ابتلا به سندرم تونل کارپال است.
علائم بیماری اغلب بطور تدریجی تشدید شده و در صورت عدم درمان آن با روش های موثری همچون فیزیوتراپی مچ دست با پیشرفت بیماری حرکات مچ دست دچار اختلال جدی شده و حتی در مواردی می تواند منجر به آسیب دائمی مچ دست و کاهش قدرت آن شود.
تونل کارپال محل عبور عصب مدیان که عصب اصلی دست است می باشد.
عصب مدیان به انگشت شست و قسمتی از کف دست، انگشت اشاره، انگشت میانی و قسمتی از انگشت سوم حس می دهد.
احتمال بروز سندرم تونل کارپال در بین زنان در سنین ۴۰ تا ۶۰ سال شیوع بالاتری دارد.
اجتناب از قرار دادن مچ دست در وضعیت نامناسب به مدت طولانی می تواند به پیشگیری از این عارضه شایع کمک کند.
زنان خانه دار و افرادی که در نتیجه شرایط کاری مانند تایپیست ها ، خیاط ها و نجارها از مچ دست خود زیاد استفاده می کنند بیش تر از سایر افراد در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
درمان سندرم تونل کارپال با هدف تسکین درد و بازگرداندن مچ دست به وضعیت طبیعی انجام می گیرد.
فیزیوتراپی مچ دست مهم ترین و موثرین روش در بازگرداندن قدرت به مچ دست و تسکین درد و سایر علائم بیماری است.
تمرینات ورزشی فیزیوتراپی مچ دست می تواند به بازگشت حرکات مچ دست و همچنین قدرت مچ دست به وضعیت طبیعی کمک کند.
متخصص و دکتر فیزیوتراپی از مدالیته های درمانی فیزیوتراپی مچ دست مانند لیزر درمانی نیز برای بهبود شرایط بیماران استفاده می کند.
